luns, 30 de maio de 2022

"Terra Chá", Manuel María


 

A Terra Cha somentes é:
un povo aquí, outro acolá,
mil arbres, monte raso,
un ceo chumbo e tráxico
no que andan as aves a voar.
O resto é soedá.

 

domingo, 29 de maio de 2022

"O crepúsculo e as formigas", Ferrín

https://drive.google.com/file/d/1HER7p5P_su4YGpTxSI0blAvDlFY_Y4gY/view?usp=sharing 


 

"Panos brancos", Uxío Novoneyra

                                                                            Uxío Novoneyra

Haiku (俳句) é unha das formas de poesía tradicional xaponesa máis estendida.O haiku consiste de tres versos de 5, 7 e 5 sílabas, sen rima. Buscaba describir os fenómenos naturais, o cambio das estacións, ou a vida cotiá da xente, a través de momentos precisos, coma impresións. 

Son moi condensados, pero con moitas emocións, sentimentos, e mesmo ironía ou humor. 

Acostuma a estar formado por substantivos cargados de expresividade. .

Non teñen rima, nin título, pois son moi sinxelos, aínda que empregan metáforas e sinestesias. 

Ex.: 

1)A ameixeira florece,

o reiseñor canta

pero eu estou só. 

2)Dedos do mar: 

concerto de piano

no acantilado. 

"Botas de elástico", Ferrín

domingo, 8 de maio de 2022

"¿Como hei vivir mañá sen a luz túa?", Bernardino Graña



¿Como hei vivir mañá sen a luz túa?

Case morto vivín sen coñecerte
aló na chaira seca por absurdas rúas
onde ninguén me soupo dar mornura.
Foi soedade desconforme adentro
e a semente a caír en terra dura.

¿Como hei vivir mañá sen a luz túa?

Erguinme e vinte ó regresar á terra
como se fora todo aquelo un soño
pesado e ti xa foras sempre miña.
Foi outra vez materno en aloumiño
o bico teu na lingua.
E foi de novo corazón adentro
comprender a existencia e a dozura.

¿Como hei vivir mañá sen a luz túa?

Pero hoxe mesmo o día abriu en medo
entrou na fiestra un sol extraño inmenso
e deixáchesme o leito en mantas frías.
Está a volver agora corazón adentro
a soedade o podre a agonía
a me pinchar as cousas en millóns de pugas
cada minuto en séculos de agullas.

¿Como hei vivir mañá sen a luz túa?

 

"Nai", Xohana Torres


 

 

Tiña unha fita roxa no cabelo.
lembro todas as flores dos meus vasos de nena.
Tiña bicos a tarde,qué tesouro,
e bulía en buratos para dentro dos teus ollos.
A tarde tiña áas de paxaro,quentiño,quentiño,
as túas mans,riscadas do traballo,
calaban moitas veces para carexarme miúdo…
Eran días sen medo ós corvos sobre a testa
porque todo era estrela.
Logo,qué logo,houbo voar de follas,nomes,xentes.

Abrin portas,pecheiras;non se acouga con tanta multitude;
corrín a ser muller.E na tola carreira,perdín a fita roxa
que me chamaba nena.Debeu levala o vento
co froito dos anos,meus anos…

¿Pra qué terían áas de paxaro os dedos
que niñaban limpezas no cabelo?

Nai onte laveiche os ollos.E na palma mollada
repousaron aquelas tardes,a fita dunha vida mellor.

Ollos da miña nai.Cobizos de lareira sempre ao fogo.
¡Seica os ventos vos perden ou vos choran!…

Sen eles,a miña historia non ten ollos